الگوی بررسی ویژگیهای اجتماعی- روانی بازدیدکنندگان پارکهای جنگلی به عنوان ابزار مدیریت پارکها (مطالعه موردی: پارک جنگلی دلند)

استفاده مطلوب از یک فضای تفرجی هنگامی انجام میشود که آن محیط بتواند پاسخگوی نیازهای اجتماعی- روحی و روانی مراجعهکنندگانعلاوه بر تامین سایر نیازهای آنها باشد. به عبارت دیگر، مناطق تفرجی باید بر مبنای نیازهای مختلف اجتماعی- روانی و موقعیت گروههایاستفادهکننده طراحی شوند. این موضوع، در پارک جنگلی دلند واقع در شرق گرگان در ایران بررسی شد. در مطالعه حاضر، ویژگیهای-اجتماعی روانی بازدیدکنندگان پارک جنگلی دلند بررسی شد و راهکارهایی برای بهینهسازی شرایط پارک بر مبنای نیازهای اجتماعی- روانیبازدیدکنندگان ارایه شد. این مطالعه، با تکمیل 101پرسشنامه در فصول تابستان و پاییز سال 1331در پارک جنگلی دلند انجام شد. رواییپرسشنامه توسط دو تن از متخصصان تایید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. نتایج نشان داد بیشتر بازدیدکنندگان با هدفکسب آرامش روحی و تفرج به این منطقه میآیند. همچنین، بیشتر افراد تمایل دارند امنیت پارک با همکاری توام مامورین نیروی انتظامی ونگهبانان پارک تامین شود (حدود 02درصد افراد.) در بخش آمار تحلیلی، آزمون کای اسکویر جهت بررسی ارتباط بین جنسیت افراد با برخیپارامترها استفاده شدند. نتایج این مطالعه میتواند، بازتابی از وضعیت موجود در پارک و انتظار بازدیدکنندگان از مدیریت پارک باشد که میتواندجهت مدیریت بهینه پارک و تامین رضایت بازدیدکنندگان مورد استفاده قرار گیرد.